گاهی اوقات بهانه برخی دوستان و مردم در جامعه برای عدم امر به معروف ونهی از منکر ، بی تاثیر بودن این کار است با این نگاه که تذکر دادن دیگر فایده ای ندارد. خداوند منان در آیات 164 و 165 سوره مبارکه اعراف این نکته را تعیین تکلیف نموده و این عذر را بی اساس دانسته اند. خوب بنگرید باری تعالی چه فرمودند:
وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿۱۶۴﴾
وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿۱۶۴﴾
و آنگاه كه گروهى از ایشان گفتند براى چه قومى را كه خدا هلاك كننده ایشان است یا آنان را به عذابى سخت عذاب خواهد كرد پند مى دهید گفتند تا معذرتى پیش پروردگارتان باشد و شاید كه آنان پرهیزگارى كنند (۱۶۴)
فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا كَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿۱۶۵﴾
پس هنگامى كه آنچه را بدان تذكر داده شده بودند از یاد بردند كسانى را كه از [كار] بد باز مى داشتند نجات دادیم و كسانى را كه ستم كردند به سزاى آنكه نافرمانى میکردند به عذابى شدید گرفتار كردیم (۱۶۵)
درباره این سایت