وَمَثَلُ الَّذِینَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ ﴿١٧١﴾
مَثَلِ [دعوت کنندۀ] کافران [به ایمان] مانند کسی است که بر حیوانی [برای نجات دادنش از خطر] بانگ می زند، ولی آن حیوان جز آوا و صدایی [که مفهومش را درک نمی کند] نمی شنود، کافران [از شنیدن حقایق،] کر و [از گفتن واقعیات و پرسش از مسائل حق،] لال و [از دیدن آثار توحید و آیات الهی] کورند، به این سبب اهل اندیشه نیستند171»
پیام های آیه
1- ارزش چشم و گوش و زبان، به آن است كه مقدّمه‌ى تعقّل باشد، و گرنه حیوانات نیز چشم و گوش دارند. صُمٌّ بُكْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ»
2- راه شناخت، پرسیدن، گوش كردن و دیدن همراه با تفكّر است. صُمٌّ بُكْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ»
3- اشخاص بى‌تفاوت در برابر دعوت حقّ، پنج صفت تحقیرآمیز دارند:
مثل حیوانند، كورند، كرند، لالند و بى‌عقلند. مَثَلُ الَّذِینَ كَفَرُوا . فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ»
درباره این سایت